توجه : درج کد پستی و شماره تلفن همراه و ثابت جهت ارسال مرسوله الزامیست .

توجه:حداقل ارزش بسته سفارش شده بدون هزینه پستی می بایست 100000 ریال باشد .

توجه : جهت برخورداری از مزایای در نظر گرفته شده برای مشتریان لطفا ثبت نام نمائید.

در صورت نیاز به راهنمائی لطفا با شماره 09381506644 تماس بگیرید.

با پیوستن به کانال تلگرام تمبرستان به نشانی http://www.telegram.me/tambrestan  در جریان جدیدترین کالاهای اضافه شده به سایت قرار بگیرید. برای سهولت و تسریع در اتصال با گوشی موبایل میتوانید در لیست تماسهای برنامه تلگرام خود عبارت  tambrestan@ را جستجو نمائید.

جوزف پولیتزر

جوزف پولیتزر (به انگلیسی: JOSEPH PULITZER) (زاده ۱۰ آوریل ۱۸۴۷ - درگذشته ۲۹ اکتبر ۱۹۱۱) روزنامه نگار معروف آمریکایی و بنیانگذار جایزهٔ ادبی پولیتزر است.

• ۱ جوانی
• ۲ ثروت
• ۳ مرگ
• ۴ وصیتنامه
• ۵ منابع

جوانی

جوزف پولیتزر در ۱۰ آوریل ۱۸۴۷ از پدری مجاری و یهودی تبار که بازرگانی توانگر بود و مادری آلمانی و متدین و کاتولیک در شهر مکو مجارستان به دنیا آمد. در هفده سالگی تصمیم گرفت تا به سربازی برود و کوشید تا در فهرست ارتش اتریش جهت اعزام به مکزیک و ارتش بریتانیا برای خدمت در هند قرار گیرد، اما ضعف دید و نحیف بودنش مانع از پذیرشش شد. در سال ۱۸۶۴ به آمریکا مهاجرت کرد و توانست در جنگ داخلی آمریکا وارد میدان شود و به رویای خود برای حضور در ارتش، جامهٔ عمل بپوشاند.

پس از این دوران به سنت لوئیز رفت. پولیتزر می‌توانست به خوبی به زبان آلمانی و فرانسوی صحبت کند، اما زبان انگلیسی‌اش بسیار ضعیف بود، از این رو در اوقات بیکاری به مطالعهٔ زبان انگلیسی و حقوق می‌پرداخت. پس از چند سال کار و تلاش در سال ۱۸۶۹ در روزنامه‌ای آلمانی زبان به نام وست لیش استخدام شد. در این زمان به حزب جمهوریخواه آمریکا گرایش یافت و برای پیروزی هوراس گریلی در انتخابات ریاست جمهوری تلاش فراوانی کرد؛ ولی با شکست این کاندیدا در انتخابات سال ۱۸۶۹، حزب جمهوریخواه منحل شد و پولیتزر پس از مدتی به دموکرات‌ها پیوست. پس از چندی تلاش در عرصهٔ روزنامه نگاری و کسب تجربه‌های تازه موفق شد در سال ۱۸۷۲ روزنامهٔ پست را به مبلغ ۳۰۰۰ دلار خریداری کند که البته سهم خود در این روزنامه را سال بعد با سودی سرشار فروخت. در ۱۸۷۹ نیز به طور همزمان دو روزنامهٔ سنت لوئیس دیسپچ و سنت لوئیس پست را خریداری کرد و پس از ادغام این دو در یکدیگر، روزنامه سنت لوئیس پست دیسپچ را انتشار داد که هنوز هم این نشریه به نام سنت لوئیس فعالیت دارد. این روزنامه، جایگاه و تریبونی مناسب برای او فراهم کرد تا بتواند عقاید پوپولیستی خود را به راحتی ابراز نماید.

ثروت

سال ۱۸۸۲ پولیتزر مردی متمول و ثروتمند بود و موفق شد امتیاز روزنامهٔ نیویورک ورلد را به مبلغ ۳۴۶۰۰۰ دلار از جی گولد خریداری کند. این روزنامه که پیش از آن، سالانه ۴۰ هزار دلار ضرر به بار می‌آورد، با درایت و مدیریت علمی پولیتزر به روزنامه‌ای پرتیراژ تبدیل گشت. با دقت، خلاهای موجود در دنیای روزنامه نگاری را پیدا می‌کرد و داستان‌های مورد علاقهٔ مردم را در آن چاپ می‌نمود. از سویی دیگر، بسیار افشاگرانه و جنجالی کار می‌کرد و پرده از بسیاری رازها برمی‌داشت. کمی بعد با استخدام روزنامه نگار و محقق معروف، نلی بلای در ۱۸۸۷ کار خود را به اوج رسانید. روزنامه ورلد در سال ۱۸۹۵، نخستین روزنامهٔ کمدی رنگی به نام یلو کید را به مردم معرفی کرد. این روزنامه نیز بسیار مورد توجه مردم قرار گرفت و شمارگان آن در مدت زمان کوتاهی از ۱۵ هزار به ۶۰۰ هزار نسخه رسید.

موفقیت‌های پی در پی پولیتزر، حسادت رقبای او را برانگیخت و بسیاری از آنها برای خراب کردن وجههٔ اجتماعی او دست به کار شدند. سردبیر روزنامه نیویورک سان مدعی بود که پولیتزر از دین برگشته‌است و مردم نباید با خرید روزنامهٔ یک کافر، از او حمایت کنند.

هر چند در این زمان به دلیل عود بیماری و طی دوران نقاهتش در روزنامه حضور نداشت، ولی این مجموعه را از دور مدیریت می‌کرد. در ۱۸۹۵ ویلیام راندولف هارست امتیاز روزنامهٔ نیویورک ژورنال را از آلبرت برادر پولیتزر خریداری کرد و در پوشش دادن اخبار جنگ آمریکا و اسپانیا، رقابتی شدید بین این دو روزنامه درگرفت. این جنگ با انفجار یک رزم ناو آمریکایی در خلیج هاوانا در سال ۱۸۹۸ آغاز شد.

هارست با برانگیختن احساسات مردم تلاش می‌کرد اسپانیا را در این ماجرا مقصر قلمداد کند و سرانجام نیز رئیس جمهور وقت، علیه این کشور اعلام جنگ داد؛ ولی از آنجا که پولیتزر به دنبال کشف حقیقت بود، تلاش می‌کرد نشان دهد در این حادثه هیچ تعمدی در کار نبوده و این انفجار، ناشی از اختلال در موتورخانه بوده‌است.

همین اختلاف نظر، جنگی تمام عیار بین این دو روزنامه به راه انداخت و سرانجام در سال ۱۹۰۹ به اتهام توهین به تئودور روزولت و جی پی مورگان، علیه پولیتزر اعلام جرم کردند و به پرداخت چهل میلیون دلار غرامت محکوم شد. افشاگری‌هایش در سال ۱۹۱۱ نتیجه داد و پس از اعلام نتیجه نهایی کمیسیون تحقیق مبنی بر عمدی نبودن حادثه، از این اتهام مبرا شد.

پولیتزر به دلیل عشق و علاقه اش به روزنامه نگاری، سال ۱۸۹۲ با پیشنهاد مبلغی پول به ست لو رئیس دانشگاه کلمبیا، از او درخواست کرد نخستین مدرسهٔ روزنامه نگاری جهان را پایه گذاری کند، ولی او هیچ علاقه‌ای به این درخواست نشان نداد.

با تعویض و جابه‌جایی رئیس این دانشگاه در سال ۱۹۰۲، نیکلاس موری باتلر رغبت بیشتری برای ساخت این مدرسه از خود نشان داد؛ ولی این رویا عملاً تا بعد از مرگ پولیتزر عملی نشد. این اسطورهٔ روزنامه نگاری، در وصیتنامهٔ خود، دو میلیون دلار برای دانشگاه کلمبیا در نظر گرفت.

مرگ

«جوزف پولیتزر» سال ۱۹۱۱ در بندر چارلستون کارولینای جنوبی دیده از جهان فرو بست و در گورستانی واقع در برونکس نیویورک به خاک سپرده شد. یک سال پس از مرگش دانشگاه کلمبیا اقدام به ساخت مدرسهٔ علمی روزنامه نگاری کرد و هنوز هم مدرسهٔ روزنامه نگاری کلمبیا یکی از معتبرترین مراکز آموزش روزنامه نگاری در سراسر جهان محسوب می‌شود و بسیاری از روزنامه نگاران برجسته در این محل آموزش دیده‌اند.

وصیتنامه

وی در وصیتنامه‌اش نوشته بود که هر سال به بهترین‌های هر حوزه، چهار جایزه به حوزهٔ خبرنگاری، چهار جایزه به حوزهٔ ادبیات و نمایشنامه، یک جایزه برای آموزش و چهار جایزه به صورت بورس خارج اعطا شود. در حوزهٔ ادبیات، این جایزه به بهترین و جدیدترین رمان آمریکایی، کتاب درباره تاریخچهٔ آمریکا، زندگینامهٔ یک فرد مشهور آمریکایی و معرفی خدمات دولتی توسط مطبوعات داده شود.

اما بر اثر مرور زمان نحوه اعطای جایزه پولیتزر دستخوش تغییر و تحولات بسیاری شده‌است. از آغاز اعطای جوایز پولیتزر در سال ۱۹۱۷ هیات نظارت به انجمن جایزه پولیتزر تغییر نام یافت و اکنون تعداد جوایز به ۲۱ جایزه رسیده و موضوعات جدیدی چون شعر، موسیقی و عکس نیز بدان‌ها اضافه شده‌است.

او عاشق روزنامه نگاری بود و این عشق در وصیت نامه اش نیز بازتاب یافته‌است: «من شدیداً به پیشرفت و ارتقای حرفهٔ خبرنگاری علاقه‌مندم و زندگی‌ام را در این حرفه سپری کردم و به آن به عنوان حرفه‌ای بی نظیر نگریستم. معتقدم که اهمیت شگفت آن به خاطر تأثیراتش بر اذهان و افکار عمومی است. مایلم که در جذب جوانان باشخصیت و توانا به این حرفه کمک کرده و همچنین آنهایی را که در این حرفه مشغول به کار هستند یاری دهم تا به بالاترین درجات روشنفکری و اندیشمندی و اصول اخلاقی نائل شوند». پولیتزر هیچ گاه به خاطر تلاش‌هایش مورد تقدیر قرار نگرفت، اما نامش نیک و پایدار باقی‌ماند.