توجه : درج کد پستی و  شماره تلفن همراه و ثابت جهت ارسال مرسوله الزامیست .

با پیوستن به کانال تلگرام تمبرستان به نشانی http://www.telegram.me/tambrestan  در جریان جدیدترین کالاهای اضافه شده به سایت قرار بگیرید. برای سهولت و تسریع در اتصال با گوشی موبایل میتوانید در لیست تماسهای برنامه تلگرام خود عبارت  tambrestan@ را جستجو نمائید.

فرانچسکو پترارک

فرانچسکو پترارک
فرانچسکو پترارک
زادروز	20ژوئیه1304 آرتزو
مرگ	19ژوئیه1374( 69سال و 364روز ) آرکوای
ملیت	ایتالیایی
لقب	پدر اومانیسم، ملک الشعرا
پیشه	مورخ، شاعر، اندیشمند،نویسنده، اومانیسم،انسان شناس
مدرک تحصیلی	حقوق

فرانچسکو پترارک (Francesco Petrarca) (زاده ۲۰ ژوئیه ۱۳۰۴ - درگذشته ۱۹ ژوئیه ۱۳۷۴) اندیشمند، مورخ، نویسنده، شاعر، انسان‌شناس و اومانیست ایتالیایی است و به عنوان اولین شاعر مدرن و از متقدمان اومانیسم شناخته می‌شود. وی اغلب به عنوان «پدر اومانیسم» شناخته می‌شود.^[۱] شاعران انگلیسی زبانی مانند جفری چاوسر، ویلیام شکسپیر و ادموند اسپنسر از سون‌نت‌های زیبای او (غزل‌های ۴-بندی و ۱۴-سطری) تأثیر زیادی گرفته‌اند.

دانش وسیع او از نویسندگان کلاسیک و احیای دوبارهٔ زبان لاتین باعث شده او را به عنوان اولین و بزرگترین انسان‌شناس یاد کنند. وی همچنین نقش مهمی در پیشرفت زبان ایتالیایی به عنوان یک زبان ادبی داشت.

زندگی

کودکی و نوجوانی

فرانچسکو پترارکا (Francesco Petrarca) در ۲۰ ژوئیه ۱۳۰۴ در شهر آرتزو زاده شد. وی تا هشت سالگی همراه خانواده‌اش در استان توسکانی زندگی کرد، سپس در سال ۱۳۱۲ به آوینیون فرانسه نقل مکان کرد.

این بخش نیازمند گسترش است.

سفر به بولونیا و سپس آوینیون

پس از مرگ پدرش در ۱۳۲۶، پتراک که در بولونیا، حقوق می‌خواند. سپس به آوینون فرانسه بازگشت و تا سال ۱۳۳۰ در خدمت کلیسا بود. در این دوران و در روز جمعه ی عید پاک سال ۱۳۲۷ بود که برای اولین بار دختری فرانسوی با نام لورا را دید و در همان اولین نگاه عاشقش شد؛ به طوری که نامش در ترانه‌های پتراک جاودانه شده‌است. البته هنوز کسی نمی‌داند که لورا در زمانی که پترارک او را دید زنی شوهر دار بوده یا مادری جوان.^[۲]

در آن زمان سرودن شعر سرگرمی همگانی بود و گلایه ی پترارک از این بود که نه تنها حقوق دانان و علمای الهی بلکه پیشخدمت خود او نیز قافیه پردازی میکرد. او گاهی با کنایه می گفت که ترس من از این است که «روزی چهارپایان نیز نعره های شعرگونه سردهند.»

این بخش نیازمند گسترش است.

در طول مدتی که در خدمت کلیسا یا خانوادهٔ ویسکونتی بود، علاوه بر ایتالیا مسافرت‌های زیادی به فرانسه، آلمان و دیگر کشورها کرد. سال ۱۳۵۰ در فلورانس جیووانی بوکاچیو را دید. آن‌ها قبلاً با هم به صورت مکاتبه‌ای ارتباط داشتند.

از سال ۱۳۵۳ تا پایان عمرش در سال ۱۳۷۴را، پترارک در ایتالیا و در دولت‌شهرهای میلان، پادوا، ونیز و آرکوا به سر برد. احتمالاً در همین سفرها بود که ایدهٔ ایجاد ایتالیای متحد و وارث امپراتوری رم را گسترش داد.

انقلاب رینوتسو

این بخش نیازمند گسترش است.

ملک الشعرایی

وی در طول زندگی بسیار مورد احترام بود به‌طوری که در سال ۱۳۴۱ سنای رم به او لقب ملک الشعرا را داد.

این بخش نیازمند گسترش است.

وی در ۱۸ یا ۱۹ ژوئیه سال ۱۳۷۴ در آرکوای ایتالیا در گذشت.

آثار

پترارک در نثر و نظم استاد بود و باعث اعتبار زبان لاتین شد. پترارک بود که با زحمت زیاد آثار نویسندگان و اندیشمندان قدیم از جمله سیسرون را جمع آوری کرد.

شروع عصر رنسانس در اواخر قرن چهاردهم، موجب توسعه اقتصادی، سیاسی و پیشرفت فرهنگی زیادی در ایتالیا شد و از این زمان بود که کتاب‌های صرف و نحو ایتالیایی تألیف شد و در کنار ترقی زبان ایتالیایی، از رونق زبان لاتین کاسته شد. فرانچسکو پترارکا معروف به پترارک یکی از مشهورترین شاعران و نویسندگان این دوره است که به زبان لاتین و ایتالیایی آثار مهمی تألیف کرده است.

یکی از مشهورترین کارهای وی جمع‌آوری اشعار ایتالیایی بود که به نام «کتاب ترانه» منتشر شد و با نام غزلیات پتراک به انگلیسی ترجمه شده است.^[۳]

از نوشته‌های لاتین او می‌توان به «آفریقا» شعری حماسی در وصف حال شیپیو آفریکانوس، فاتح رومی - و دربارهٔ مردان مشهور (De Viris Illustribus) شامل مجموعه‌ای از زندگینامه‌ها، اشاره نمود. همچنین مجموعه مراسلات وی که به لحاظ جزئیات تاریخی و اجتماعی مهم هستند، نیز به زبان لاتین است.

تعبیر «عصر ظلمت در اروپا» از پترارک است که عنوان اوضاع قرون وسطی در این قاره قرار گرفته است.

از پترارک علاوه بر تألیفات تاریخی و مجموعه آثار دیگران با حاشیه‌نویسی، یک مجموعه شعر مرکب از ۳۶۶ قطعه عمدتاً غزل باقی‌مانده است. وی همانند شاعر معاصر ایرانی خود، حافظ شیرازی، بانویی خیالی را وصف کرده است ،و سالها بعد این زن خیالی پترارک «لورا» نام داشت که قسمتی از اشعار او مربوط به دوران زنده بودن این زن خیالی حقیقی و قسمتی دیگر پس از مرگ اوست که در این قسمت کوشیده است مردم را از دلبستگی به مال و مقام دنیوی دور سازد.^[۳] سروده‌هایی درباره زندگی و مرگ بانو لورا، از جمله مشهورترین آثار وی به ایتالیایی است. این غزل‌ها و قصیده‌ها، تقریباً همگی الهام‌گرفته از احساسات شدید پتراک نسبت لورا هستند. عشق فراوان پتراک به لورا در مجموعه اشعار ایتالیایی وی با نام «موفقیت» نیز مشهود است.